بررسی منافع استراتژیک و چالش های انگلستان در خاورمیانه طی سالهای 2001 تا 2011

با آغاز قرن 21، انگلستان در حوزه سیاست دفاعی، دستخوش تغییرات عمیقی گردید. این تغییرات تا اندازه زیادی به واسطه تغییر ماهیت محیط راهبردی از پایان جنگ سرد و به ویژه حوادث 11 سپتامبر 2001 تعیین گردیده است. در 12 سال گذشته، نظام بین الملل شاهد مداخله های گسترده نظامی کشورهای غربی در خاورمیانه به ویژه در عراق و افغانستان؛ گسترش ناتو فراتر از قلمرو عملیاتی سنتی اش و تحرکاتی در درون اتحادیه اروپا به منظور توسعه ظرفیت مدیریت بحران بوده است. بروز تهدیدهای غیر سنتی در حوزه امنیت نیز باعث شد تا طراحان دفاعی بر سر مفاهیم راهبردی چاره اندیشی کنند. با این حال، سیاست دفاعی انگلستان تنها تحت تأثیر این دسته از حوادث نبوده است. در سال های آغازین قرن 21، گرایش هر چه بیشتر تونی بلر به سوی مجموعه ای از سیاست های خارجی مداخله جویانه، هم بر جهت گیری سیاست دفاعی و هم بر نقش و ماهیت نیروهای مسلح این کشور، تأثیرهای بنیادین بر جای گذاشت. این دوران، همچنین دوره ای از تغییرات سازمانی و ساختاری در درون تشکیلات دفاعی بود و از سوی دیگر، وزارت دفاع نیز با اقدام ها و مراحل جدید عملیاتی، رهنامه، ابزار و فناوری های نوین و پیچیده آشنا شد. نتیجه این تحولات، ایجاد یک نیروی نظامی است که بیش از هر زمان دیگری از پایان جنگ جهانی دوم به این سو، به منظور اجرای عملیات برون مرزی اعزام گردید. از این رو، در این پایان نامه تلاش شده تا با عنایت به اسناد راهبرد دفاعی ضمن تبیین اولویت های دفاعی- امنیتی انگلستان در قرن 21، از یک سو روش های مواجهه با تهدیدهای امنیتی نوظهور را از طریق واکاوی روندها و دستور کارهای طراحی شده در راهبردهای دفاعی این کشور مورد بررسی قرار دهد و از سوی دیگر، عوامل تأثیرگذار بر ساختار و عملکرد سازمان دفاعی انگلستان را با ارزیابی و تحلیل این اسناد مشخص نماید.